شرکت های دانش بنیان به دو دسته ی کلی تقسیم میشوند که هرکدام از دسته ها دارای موارد خاص خودش هست .

دستهبندی اول بر اساس مزایایی که به این شرکت ها تعلق میگیرد است که بر این مبنا، شرکتهای دانش بنیان به چهار دسته تقسیم میشوند:
۱. شرکتهای دانش بنیان نوپا نوع یک
شرکتهای دانشبنیان نوپا نوع یک، شرکتهایی هستند که اظهارنامه مالیاتی ندارند و یا درآمدی نداشته باشند. این شرکتها باید لااقل تا حد نمونه آزمایشگاهی محصولاتی با سطح فناوری بسیار بالا تهیه کرده باشند تا مشمول خدمات دانش بنیان سطح یک شوند.
۲. شرکتهای دانش بنیان نوپا نوع دو
این شرکتها هم غالباً بدون اظهارنامه مالیاتی هستند و یا درآمدی نداشته اند. تفاوت این شرکتها با دسته قبل در سطح فناوری محصولات آنهاست که بایستی دارای فناوری نسبتاً بالا باشند تا مشمول خدمات دانش بنیان سطح دو شوند.
۳. شرکتهای دانش بنیان تولیدی نوع یک
شرکتهایی هستند حداقل ۲۵ درصد از درآمدشان در آخرین اظهارنامه مالیاتی، ناشی از فروش محصولات دانش بنیان خودشان باشد. همچنین سطح فناوری مورد نیاز در محصولات این شرکتها باید بسیار بالا باشد تا مشمول خدمات دانش بنیان سطح یک قرار بگیرند.
۴. شرکتهای دانش بنیان تولیدی نوع دو (صنعتی)
شرکتهایی که محصولاتشان به مرحله نمونه آزمایشگاهی رسیده است و این محصولات علاوه بر داشتن طراحی مبتنی بر تحقیق و پژوهش، باید از سطح فناوری نسبتاً بالا برخوردار بوده تا مشمول خدمات دانش بنیان سطح دو گردد .
دومین دسته بندی شرکتهای دانش بنیان بر مبنای نوع فعالیت آنها تعیین شده که بر این اساس هم به چهار دسته کلی تقسیم میشوند:
۱. دانش بنیان تجاری سازی
خدمات این نوع شرکت ها ، باعث سهولت در مسیر فعالیت و تولید و رونق کسب و کار شرکتهای دانش بنیان میشوند، چرا که موضوع تجاری سازی و فروش محصولات دانش بنیان برای شرکتهای دانش بنیان بسیارحائزاهمیت است.
۲. دانش بنیان فرآیندی و خدماتی
شرکتهایی که با استفاده از تجهیزات و فرایندهایی که مشمول شرایط آیین نامه ارزیابی و تشخیص شرکتهای دانش بنیان هستند، اما محصولات غیر دانش بنیان تولید میکنند میتوانند در این دسته قرار بگیرند.
۳. دانش بنیان نرم و هویت ساز
این نوع شرکتها در حوزههای کسب و کار خلاق و فرهنگی مشغول به فعالیت هستند و محصولات تولیدی آنها باید از سطح فناوری بالا برخوردار باشد.
۴. دانش بنیان حوزه EPC
شرکتهایی هستند که درآمدشان از پروژههای EPC است. این اصطلاح که مخفف Engineering،Procurement،Construction است، به معنای پروژههای مهندسی، تدارکات و اجرا است که بایستی حداقل ۱۰ درصد این پروژهها شامل معیارهای دانش بنیان باشند.
امیدوارم این مطلب براتون مفید باشه
اگه تو مسائل حقوقی نیاز به کمک داشتی رو ما حساب کن